اطلاعات بيماري

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

آزمایش‌های تشخیصی

• انجام معاینه بدنی
• انجام آزمایشات خون و ادرار
• ارزیابی روانشناختی، شامل بحث و گفتگو در مورد عادات تغذیه‌ای شما

معیارهای تشخیص

عوامل خطر

• سابقه خانوادگی و عوامل بیولوژیکی: اگر والدین یا خواهر و برادر شما مبتلا به اختلالات مربوط به غذاخوردن هستند یا بوده‌اند، احتمال بیشتری جهت ابتلا به این اختلالات تغذیه‌ای برای شما وجود دارد. بعضی از افراد مبتلا به اختلال پر‌خوری افراطی، ژن‌هایی را که آنها را جهت ابتلا به این اختلال مستعدتر می‌سازد، به ارث می‌برند یا ممکن است مواد شیمیایی موجود در مغز آنها تغییراتی کرده باشد.
• مسائل روانشناختی: بیشتر افراد مبتلا به اختلال پر‌خوری افراطی، دچار اضافه وزن هستند، و به شدت مراقب وضعیت ظاهری خود بوده و درمورد آن احساس بدی دارند. وقتی شما مبتلا به اختلال پر‌خوری افراطی هستید، ممکن است که بدون اراده عمل کنید و حس کنید نمی‌توانید رفتار خود را تحت کنترل داشته باشید. این امکان هست که سابقه افسردگی، مصرف مواد مخدر یا سوءاستفاده از مواد را داشته باشید یا اینکه در فائق آمدن بر استرس، نگرانی، خشم، ناراحتی، و خستگی، مشکل داشته باشید.
• رژیم گرفتن: بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پر‌خوری افراطی، سابقه گرفتن انواع رژیم‌ها را دارند. سابقه رژیم گرفتن خیلی از آنها به زمان خیلی قبل، مثلا به دوران کودکی بازمی‌گردد. این امکان وجود دارد که رژیم گرفتن میل و انگیزه خوردن را با حرص و ولع زیاد و زیاده‌خوری شعله‌ور کند، به‌خصوص اگر اعتماد به‌نفس پایینی داشته باشید یا نشانه‌های افسردگی در شما دیده شود.
• سن: گرچه افراد در هر سنی، می‌توانند به این اختلال دچار شوند، اغلب این اختلال در اواخر سن نوجوانی یا نزدیک 20 سالگی شروع می‌شود.

1-روان‌درمانی

• درمان رفتاری شناختی (CBT): ممکن است به شما کمک کند تا بتوانید بهتر از عهده مسائلی که می‌تواند دوره‌های پرخوری افراطی را در شما شعله‌‌ور کند، برآیید، مسائلی مانند احساس منفی در مورد بدن خود یا حالت افسردگی. همچنین می‌تواند حس بهتری جهت کنترل و نظارت بر رفتار خود و الگوهای تغذیه‌ای، به شما بدهد. اگر شما دچار اضافه وزن باشید، این امکان وجود دارد که به مشاوره جهت کاهش وزن علاوه بر CBT نیاز داشته باشید.
• روان‌درمانی میان‌فردی: روان‌درمانی میان فردی بر روابط رایج و شایع با سایر افراد، متمرکز است. هدف، بهبود مهارت‌های میان‌فردی شما است، اینکه چگونه با سایرین، شامل اعضاء خانواده، دوستان و همکاران خود ارتباط برقرار کنید. ممکن است این روش به کاهش اختلال پرخوری افراطی که به واسطه ارتباطات ضعیف و مهارت‌های ارتباطی ناسالم، به‌وجود می‌آید، کمک کند.
• درمان رفتار منطقی: این شکل از درمان می‌تواند به شما کمک کند تا مهارت‌های رفتاری لازم را جهت کمک به تحمل فشارهای روانی(استرس‌ها)، تنظیم و تعدیل احساسات خود و بهبود ارتباطتان با سایرین، فرا بگیرید، که تمامی این موارد می‌توانند میل به پرخوری افراطی را در شما کاهش دهند.

2-داروها

• ضدافسردگی‌ها: داروهای ضدافسردگی از جمله بازدارنده‌های انتخابی سروتونین (SSRIs)، و ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای (TCAs)، می‌توانند مفید و سودمند باشند. این که چگونه این داروها می‌توانند پرخوری افراطی و هله‌هوله‌خوری را کاهش دهند، مشخص نیست، اما نقش آنها ممکن است در ارتباط با تاثیری باشد که روی مواد شیمیایی مغزی که در ارتباط با خلق و خو است، می‌گذارند.
• داروهای ضدتشنج (توپاماکس): توپیرامات‌ها معمولا برای کنترل بیماری صرع به کار می‌روند، اما دریافته‌اند که جهت کاهش دوره‌های پرخوری در اختلال پرخوری افراطی نیز می‌توانند موثر باشند، هرچند به‌طور بالقوه، می‌توانند موجب بروز عوارض جانبی جدی شوند، بنابراین در مورد خطرات احتمالی مصرف آن‌ها، با پزشک خود صحبت کنید.

3-تغییر شیوه زندگی

4-روش‌ها و استراتژی‌های کمک به خود(SELF-HELP)

سبک زندگی و درمان های خانگی

• به درمان خود پایبند باشید: از جلسات درمانی خود فرار نکنید. اگر یک برنامه غذایی دارید، به بهترین نحو ممکن به آن پایبند بوده، و نگذارید عقب‌نشینی از آن، تلاش‌های همه‌جانبه شما را از بین ببرد.
• از گرفتن رژیم اجتناب کنید: گرفتن رژیم غذایی می‌تواند موجب تحریک و به‌وجودآمدن بیشتر دوره‌های پرخوری و ایجاد یک سیکل معیوب شود که شکستن آن سخت و دشوار است. با پزشک خود درمورد روش‌های مدیریت مناسب وزن برای خود صحبت کنید. رژیم نگیرید، مگر اینکه برای درمان اختلال تغذیه‌ای شما و تحت نظارت پزشکتان توصیه شده باشد.
• صبحانه بخورید: بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پرخوری افراطی، از وعده صبحانه فرار می‌کنند. اما اگر شما وعده صبحانه را مصرف کنید، این احتمال وجود دارد که به خوردن مواد غذایی حاوی کالری بیشتر در سایر وعده‌های غذایی در طول روز، کمتر تمایل داشته باشید.
• مواد غذایی را ذخیره و انبار نکنید: در خانه خود مواد غذایی کمتری نسبت به آنچه که معمولا انجام می‌دهید، نگهداری ‌کنید. ممکن است این امر موجب شود تا مجبور باشید برای تهیه مواد غذایی، بیشتر به فروشگاه‌ها مواد غذایی بروید، اما در عین حال شما را از وسوسه دسترسی به مواد غذایی و پرخوری به دنبال آن، دور نگاه می‌دارد.
• مواد مغذی مناسب را انتخاب کرده، دریافت کنید: اینکه شما در اختلال پرخوری افراطی، مواد غذایی زیادی مصرف می‌کنید، بدین معنی نیست که شما از انواع مواد غذایی که مواد مغذی ضروری بدن شما را تامین می‌کند، استفاده می‌کنید. با پزشک خود در مورد استفاده از انواع مکمل‌های ویتامینی و املاح، صحبت کنید.
• ارتباط خود با دیگران را حفظ کنید: خود را از توجه و حمایت افراد خانواده و دوستانی که می‌خواهند شما را سلامت و سرحال ببینند، جدا نکنید. بدانید که آنها از صمیم قلب بهترین‌ها را برای شما می‌خواهند.
• فعال باشید: از اعضاء تیم سلامتی خود بپرسید که چه نوع فعالیت بدنی مناسب شما است، خصوصا اگر دچار مشکلات قلبی ناشی از اضافه وزن هستید.

چند نکته عملی

نکات تغذیه‌ای

نکات اساسی درمان

پیشگیری

• به طور غیرعادی مقدار زیادی مواد غذایی در مقدار خاص از زمان مثلا طی 2 ساعت، مصرف می‌کنید.
• حتی وقتی که سیر هستید یا احساس گرسنگی نمی‌کنید، به غذا خوردن ادامه می‌دهید.
• در طول دوره‌های پرخوری، تند و به‌سرعت غذا می‌خورید.
• غذا خوردن را تا جایی ادامه می‌دهید که به طور ناخوشایندی احساس سیری و پری می‌کنید.
• بیشتر اوقات به صورت انفرادی و تنها غذا می‌خورید.
• این احساس را دارید که رفتارهای تغذیه‌ای شما، خارج از کنترل‌تان است.
• احساس افسردگی، تنفر، خجالت و شرمساری، گناه یا ناراحتی و آشفتگی در مورد غذا خوردن خود دارید.
• تجربه افسردگی، نگرانی و اضطراب دارید.
• احساس تنهایی کردن، و مشکل در بیان احساسات خود با دیگران دارید.
• رژیم‌‎های غذایی مکرر را تجربه کرده‌اید، که شاید اصلا با کاهش وزن نیز همراه نبوده باشد.
• لاغر و چاق شدن‌های مکرر برای شما رخ داده، که «پدیده یویو» نیز نامیده می‌شود.

عوارض پرخوری افراطی

• افسردگی
• افکار وابسته به خودکشی
• بی‌خوابی
• چاقی
• فشارخون بالا
• دیابت نوع 2
• کلسترول بالا
• بیماری کیسه صفرا و سایر مشکلات گوارشی
• بیماری قلبی
• بعضی از انواع سرطان
• درد مفاصل
• درد ماهیچه
• سردرد
• مشکلات وابسته به عادات ماهانه