تبخال چشم (Herpes simplex eye infections)

عفونت چشمی هرپس سیمپلکس یکی از انواع عفونت های چشمی نسبتا شایع و جدی است. ویروس هرپس سیمپلکس 1 باعث بروز تبخال چشمی می گردد. این بیماری بسیار مسری است و از طریق تماس پوستی منتقل می شود. چنانچه تبخال چشمی درمان نشود ممکن است باعث آسیب چشم گردد.

دلایل:

دو نوع اصلی ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) وجود دارد. هرپس سیمپلکس 1 رایج‌ترین نوع بوده و معمولا باعث آلودگی صورت و بروز تبخال در اطراف دهان می گردد.
هرپس سیمپلکس2 شکلی از ویروس است که از طریق جنسی منتقل می‌شود و اندام تناسلی را آلوده می‌کند. هر دو نوع ویروس ممکن است چشم را آلوده کنند، اما نوع 1 با بیماری تبخال چشم ارتباط بیشتری دارد.
هرپس سیمپلکس1 بسیار مسری است و بوسیله تماس پوستی با کسی که ویروس دارد منتقل می‌شود. تقریبا همه افراد (حدود 90 درصد از جمعیت) در معرض هرپس سیمپلکس1 قرار می‌گیرند. این اتفاق معمولا در کودکی رخ می‌دهد.
ویروس بعد از عفونت اصلی در دوره آرام یا غیرفعال قرار می‌گیرد و در سلول‌های عصبی پوست یا چشم زندگی می‌کند. گهگاه ویروس مجددا فعال می‌شود و باعث تاول‌های سرد یا وزیکول‌های جدیدی می‌شود. فعال شدن مجدد به چند دلیل از جمله موارد زیر رخ می‌دهد:
  • استرس
  • قرار گرفتن در معرض نور خورشید
  • تب
  • تروما به بدن (آسیب یا جراحی)
  • قاعدگی
  • برخی داروها
  • عفونت می‌تواند به‌وسیله لمس یک زخم فعال (تاول سرد یا وزیکول) منتقل شود و بعد به چشم برسد.

مراقبت:

تبخال چشم معمولا پس از یک تا دو هفته خوب می شود اگرچه ممکن است بیشتر هم طول بکشد. درمان شامل کاهش خطر عوارض بیماری است.
درمان های اصلی عبارتند از:
  • قطره یا پماد ضد ویروسی: این داروها مانع انتشار ویروس می شوند و معمولا چندبار در روز و به مدت دو هفته مورد استفاده قرار می گیرند.
  • قطره های استروئیدی چشم: این داروها ممکن است همراه با قطره های ضد ویروسی و به منظور کاهش التهاب چشم مصرف شوند.
  • قرص ضد ویروسی: این داروها در موارد عفونت شدید چشم و برای پیشگیری از عود مجدد عفونت تجویز می شوند.
  • داروها را حتما طبق دستور و تا پایان دوره مصرف کنید.

علائم:

وقتی که تبخال به چشم رسید معمولا پلک‌ها، ملتحمه (غشای مخاطی نازکی که درون پلک‌ها و بخش سفید چشم را می‌پوشاند) و قرنیه (پنجره شفاف جلوی چشم) را آلوده می‌کند.
علامت‌ها و نشانه‌های عفونت عبارتند از:
  • قرمزی چشم
  • درد یا ناراحتی چشم
  • اشک‌ریزش
  • حساسیت به نور
  • تحریک شدگی
  • دید تار
این بیماری معمولا با عفونت در سطح قرنیه شروع می‌شود. چشم شما قرمز، دردناک و به نور حساس می‌شود. عفونت پس از گذشت مدتی به صورت عمیق‌تر وارد قرنیه شده و باعث التهاب در داخل چشم و احتمالا ایجاد زخم دایمی در قرنیه می‌شود. گهگاه احتمال دارد زخم‌های مزمن که گاهی اوقات درمان آنها مشکل است در قرنیه ایجاد شوند.
آب سیاه و از دست دادن همیشگی بینایی نیز از عوارض احتمالی تبخال چشم در کسانی است که به درستی درمان نشوند. البته درصد بسیار بالایی از بیماران هیچ گونه نابینایی را تجربه نخواهند کرد.
تبخال چشمی ممکن است پس از درمان دوباره برگردد. بیشتر بیماران بیش از یک بار عفونت را تجربه می کنند، معمولا از هر 5 بیمار یک بیمار در طول سال بیش از یک بار عود عفونت را خواهند داشت.