لوپوس چیست؟

لوپوس یک بیماری مزمن سیستم ایمنی است که باعث درد و التهاب می شود. هنگامی که مردم در مورد "لوپوس" صحبت می کنند، اغلب به شایع ترین نوع آن، یعنی لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) اشاره می کنند.

لوپوس زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به بافت ها و اندام های خود حمله می کند (بیماری خود ایمنی). التهاب ناشی از لوپوس می‌تواند بر بسیاری از سیستم‌های بدن از جمله مفاصل، پوست، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز، قلب و ریه‌ها تأثیر بگذارد.

تشخیص لوپوس می تواند سخت باشد زیرا علائم و نشانه های آن اغلب شبیه علائم سایر بیماری ها است. مشخص‌ترین علامت لوپوس – بثورات صورت که شبیه بال‌های پروانه است و روی هر دو گونه باز می‌شود – در بسیاری موارد، اما نه همه موارد لوپوس، رخ می‌دهد.

برخی افراد با تمایل به ابتلا به لوپوس متولد می شوند که ممکن است توسط عفونت ها، برخی داروها یا حتی نور خورشید ایجاد شود. لوپوس درمان قطعی ندارد اما داروها و درمان های موجود می توانند به کنترل علائم کمک کنند.

 

علائم لوپوس

هیچ دو مورد لوپوس دقیقاً شبیه هم نیستند. علائم و نشانه ها ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند یا به آرامی ایجاد شوند، ممکن است خفیف یا شدید و ممکن است موقت یا دائمی باشند. اکثر افراد مبتلا به لوپوس نوع خفیف آن را دارند که در دوره‌هایی شعله‌ور می شود؛ زمانی که علائم و نشانه‌ها برای مدتی بدتر می‌شوند، سپس بهبود می‌یابند یا حتی برای مدتی کاملاً ناپدید می‌شوند.

علائم و نشانه های لوپوس که شما تجربه می کنید بستگی به این دارد که لوپوس کدام سیستم بدن را نشانه گرفته است. شایع ترین علائم و نشانه ها عبارتند از:

● خستگی

● تب

● درد، سفتی و تورم مفاصل

● بثورات پروانه‌ای شکل روی صورت که گونه‌ها و پل بینی را می‌پوشاند یا بثورات در نقاط دیگر بدن

● ضایعات پوستی که با قرار گرفتن در معرض نور خورشید ظاهر یا بدتر می شوند

● انگشتان دست و پا هنگام قرار گرفتن در معرض سرما یا در دوره های استرس زا سفید یا آبی می شوند

● تنگی نفس

● درد قفسه سینه

● خشکی چشم

● سردرد، گیجی و از دست دادن حافظه

 

علت لوپوس

به عنوان یک بیماری خودایمنی، لوپوس زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به بافت های سالم حمله کند. این احتمال وجود دارد که لوپوس از ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی ایجاد شود.

به نظر می رسد افرادی که دارای استعداد ارثی برای لوپوس هستند، در تماس با چیزی در محیط که می تواند باعث ایجاد لوپوس شود، به این بیماری مبتلا می شوند. با این حال، علت لوپوس در بیشتر موارد ناشناخته است. برخی از محرک های بالقوه عبارتند از نور خورشید، ابتلا به برخی عفونت ها، مصرف انواع خاصی از داروهای فشار خون، داروهای ضد تشنج و آنتی بیوتیک ها. افرادی که مبتلا به لوپوس ناشی از دارو هستند معمولاً با قطع مصرف دارو بهتر می شوند. به ندرت، علائم ممکن است حتی پس از قطع دارو ادامه یابد.

 

لوپوس چگونه درمان می شود

بیماری در مراحل اولیه کاملا قابل‌کنترل است اما گاهی علائم بیماری عود می‌کند. هر چه درمان زودتر آغاز شود، از احتمال ایجاد جوشگاه روی پوست و دیگر خطرات احتمالی پیشگیری می‌شود.

درمان لوپوس به چیزهای مختلفی بستگی دارد، از جمله سن، سلامت کلی، سابقه پزشکی بیمار، شدت بیماری و اینکه کدام سیستم بدن تحت تاثیر لوپوس قرار گرفته است.

از آنجایی که لوپوس می تواند در طول زمان تغییر کند، مراجعه منظم به پزشک متخصص روماتولوژیست، بسیار مهم است.

اگر لوپوس خفیف باشد نیازی به درمان ندارد. کسانی که علائم جدی تری مانند مشکلات کلیوی دارند ممکن است به داروهای قوی نیاز داشته باشند. انواع داروهایی که لوپوس را درمان می کنند عبارتند از داروهای بیولوژیک، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، کورتیکواستروئیدهای موضعی، خوراکی و تزریقی، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، داروهای ضد مالاریا و داروهای شیمی درمانی.

نتایج تحقیقات نیز نشان داده است که برخی درمان های مکمل به تسکین علایم و سلامت عمومی بیمار کمک می کنند؛ از جمله مصرف ویتامین‌های C و D و آنتی‌اکسیدان‌ها، مصرف روغن ماهی حاوی امگا 3./