تاندنیت چیست؟

تاندنیت به معنای التهاب یا تحریک تاندون است؛ رشته های فیبری ضخیم که ماهیچه را به استخوان متصل می کنند. این وضعیت باعث درد و حساسیت به لمس در خارج از مفصل می شود.

تاندنیت می تواند در هر تاندونی رخ دهد اما، بیشتر در اطراف شانه، آرنج، مچ دست، زانو و پاشنه پا دیده می شود.

بیشتر تاندنیت ها با استراحت، فیزیوتراپی و دارو برای کاهش درد قابل درمان هستند. التهاب طولانی مدت تاندون می تواند باعث پارگی تاندون شود. پارگی تاندون ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

علائم تاندنیت

علائم تاندنیت معمولا در جایی رخ می دهد که تاندون به استخوان می چسبد. علائم اغلب عبارتند از:

● درد، که اغلب به عنوان یک درد مبهم توصیف می شود، به ویژه هنگام حرکت دادن اندام یا مفصل آسیب دیده

● حساسیت به لمس و احساس درد در معاینه محل تاندنیت

● تورم خفیف

علل تاندنیت

اگرچه تاندنیت معمولا در اثر آسیب های اتفاقی ایجاد می شود اما بیشتر اوقات انجام یک حرکت تکراری در یک بازه زمانی عامل التهاب تاندون و تاندینت است. اغلب مردم بخاطر نوع کار یا سرگرمی مورد علاقه شان که مستلزم انجام حرکتی تکراری است به تاندنیت مبتلا می شوند. در این حالت فشاری اضافه بر تاندونی وارد می شود که برای انجام آن کار از آن استفاده می شود.

بعضی مشاغل بیشتر در معرض تاندنیت هستند، مثل:

● باغبانی، نجاری، نقاشی

● پارو کردن، تی کشیدن و جارو کردن

● ورزش های گلف، اسکی، بسکتبال، بیس بال و تنیس که احتیاج به پرتاب کردن توپ دارند

● حالت بد بدن به هنگام کار کردن در محل کار یا خانه یا کشش ضعیف بدن یا آماده نبودن ماهیچه ها قبل از ورزش یا بازی های ورزشی نیز باعث افزایش خطر تاندنیت می شود.

فاکتورهای دیگری نیز وجود دارد که می تواند خطر تاندنیت را افزایش دهد، مثل:

● استخوان و یا مفصلی که شکلی غیر طبیعی و ناهنجار دارد مثلا پاهایی که دارای اختلاف طول هستند و یا التهاب و تورم مفاصل که باعث ایجاد فشار بر بافتهای نرم بدن می شود.

● فشار ناشی از بیماری هایی مثل آرتریت روماتوئید، نقرس، پسوریاتیک آرتریت، اختلالات تیروئیدی یا واکنش های غیر طبیعی به داروها.

● فعالیت بدنی بیش از حد معمول به خصوص زمانی که ماهیچه ها آمادگی کافی ندارند و مدت هاست که در حالت کم تحرکی قرار دادشته اند. تاندنیت در افرادی که فقط آخر هفته ها به ورزش و فعالیت بدنی می پردازند بسیار شایع است.

● گاهی اوقات عفونت نیز باعث تاندنیت می شود، بخصوص عفونت ناشی از گاز گرفتن سگ و یا گربه در ناحیه دست و پا.

● از علل دیگر التهاب تاندون، سن افراد است. در سنین بالا (بیشتر از ۴۰) رشته های تشکیل دهنده تاندون ها قوام و استحکام خود را از دست می دهند و ضعیف می شوند. به این وضعیت خراب شدن یا دژنرسانس «Degeneration » تاندون می گویند. این وضعیت معمولا همراه با التهاب نیست و به آن تاندینوز «Tendinosis» می گویند.

بعضی محققین علت تاندینوز را کاهش جریان خون تاندون می دانند. کمبود جریان خون و کاهش اکسیژن رسانی به سلول های زنده تاندون موجب خراب شدن رشته های کلاژن شده و جنس تاندون را خراب و آن را ضعیف می کند. این وضعیت بیشتر در روتاتور کاف شانه، تاندون آشیل در مچ پا و در تاندون های آرنج دیده می شود.

● گاهی بدنبال آسیب رشته های تشکیل دهنده تاندون کلسیم بر روی آنها رسوب می کند. در مواردی دیگر سلول های استئوبلاست به عللی که مشخص نیست در داخل تاندون ایجاد و بر اثر فعالیت آنها استخوان در داخل تاندون ساخته می شود. این وضعیت را استخوان‌سازی نابجا می گویند.

● تاندون ها معمولا توانایی بالایی در تحمل نیروهای کششی دارند با این حال وقتی شدت این نیروها زیاد است می تواند موجب پارگی تاندون شود. در مواردی هم ممکن است تاندون بدنبال تاندینوز ضعیف شود و این تاندون ضعیف شده با وارد شدن نیروی کششی نه چندان قوی پاره شود.

درمان تاندینت

درمان های اولیه برای تاندنیت عبارت است از:

● اجتناب از فعالیت هایی که مشکل را تشدید می کند.

● استراحت دادن به قسمت آسیب دیده

● یخ گذاشتن در ناحیه آسیب دیده در روز بروز حادثه.

● مصرف قرص و یا ژل های ضد التهابی

اگر پس از گذشت یک هفته درد و ناراحتی تخفیف پیدا نکرد حتما به پزشک مراجعه کنید. اقدامات بعدی زیر ممکن است نیاز باشد:

● تزریق کورتیکوستروئید: کورتیکوستروئیدها که به استروئیدها معروفند اغلب به دلیل کاهش سریع التهاب و درد مورد استفاده قرار می گیرند.

● فیزیوتراپی: فیزیوتراپی درمانی بسیار مفید و موثر است به ویژه در درمان شانه منجمد. فیزیوتراپی شامل تمرینات دامنه حرکتی و استفاده از آتل برای عضو آسیب دیده است.

● جراحی: در موارد شدید و به ندرت نیاز به جراحی نیز پیدا می شود./