مروری بر بیماری آب سیاه چشم و روش های درمان آن

چشم‌پزشک برای تشخیص گلوکوم اقدامات تشخیصی زیر را انجام می‌دهد:

عوامل افزایش دهنده خطر: افزایش زیاد فشار داخل چشمی، افزایش سن، سابقه خانوادگی مثبت گلوکوم، نزدیک‌بینی، دیابت، بیماری قلبی-‌عروقی، سیاهپوست بودن و بروز خونریزی دیسک چشم در افرادی که فشار داخل چشم بالا است، باعث افزایش احتمال بروز گلوکوم می شود.

درمان: درمان در مراحل اولیه داروهای خوراکی تیمولول، بتاکسولول و استازولامید- دروزلامید پیلوکارپسین یا قطره‌های نفرین است. اگر با این داروها فشار چشم بیمار طبیعی نشود لیزر درمانی یا عمل جراحی لازم می‌شود.
 

علائم: این بیماری اکثرا به‌صورت حمله‌ای است و در یک چشم ظاهر می‌شود. حملات آن معمولا هنگام عصر به علت گشاد شدن نسبی مردمک یا هنگام استفاده از داروهای گشاد کننده مردمک در معاینات پزشکی رخ می‌دهد. گلوکوم زاویه بسته حاد با شروع ناگهانی تاری‌دید شدید، درد طاقت‌فرسای چشم، قرمزی چشم، اشک‌ریزش و حساسیت به نور، دیدن هاله اطراف نور، تهوع و استفراغ مشخص می‌شود. در معاینه پزشکی فشار داخل چشم افزایش یافته و مردمک به نور پاسخ نمی‌دهد و گشادی نسبی دارد و قرنیه کدر شده است.

درمان: درمان گلوکوم زاویه بسته حاد اولیه یک فوریت پزشکی است. فشار داخل چشم باید سریعا پایین آورده شود و بعد از آن درمان اصلی، جراحی است که جراحی روی هر دو چشم انجام می‌شود (در چشم غیر مبتلا برای پیشگیری جراحی انجام می‌شود. فشار داخل چشم را با دارو پایین می‌آورند.)
 

درمان دارویی: شایع‌ترین نوع درمان زودرس گلوکوم، درمان دارویی است. داروهای گلوکوم به‌صورت قطره‌های چشمی و قرص تجویز می‌شوند. این داروها به دو شکل سبب کاهش فشار داخل چشم می‌شوند؛ بعضی باعث کاهش تولید مایع در چشم شده و بعضی به تخلیه بیشتر مایع از درون چشم کمک می‌کنند. داروهای ضدگلوکوم ممکن است تا چند بار در روز تجویز شوند. بیشتر بیماران عوارضی نشان نمی‌دهند، ولی بعضی از این داروها ممکن است سبب سردرد شده و یا روی اعضای دیگر بدن عوارضی داشته باشند. قطره‌ها ممکن است سبب سوزش و قرمزی چشم شوند. داروهای ضدگلوکوم باید تا زمانی که به کنترل فشار داخل چشم کمک می‌کنند، مصرف شوند. از آنجا که گلوکوم معمولا علامتی ندارد، گاهی بیماران داروی خود را قطع کرده یا فراموش می‌کنند، مصرف کنند.

جراحی با لیزر: جراحی با لیزر به تخلیه مایع از درون چشم کمک می‌کند. هر چند از این روش می‌توان در هر زمانی استفاده کرد، معمولا بعد از آزمایش درمان دارویی به‌کار می‌رود. در بسیاری موارد بیمار باید بعد از جراحی لیزری نیز دارو مصرف کند.

روش‌های جراحی رایج: در جراحی گلوکوم، هدف ایجاد محل خروج جدیدی برای مایع داخل چشم است. هرچند چشم‌پزشک در هر زمانی ممکن است تصمیم به جراحی بگیرد، معمولا این کار را پس از شکست درمان دارویی و جراحی لیزر انجام می‌دهد. جراحی در کلینیک یا بیمارستان صورت می‌گیرد. قبل از جراحی به بیمار داروهایی جهت آرام و شل شدن داده شده و سپس چشم توسط تزریق مواد بی‌حس‌کننده در اطراف آن بی‌حس می‌شود.
جراح قطعه کوچکی از بافت سفیدی چشم (صلبیه) را برمی‌دارد و این باعث به‌وجود آمدن کانال کوچکی برای عبور مایع درون چشم می‌شود. سپس قسمت سفید چشم که برداشته شده با لایه نازک و شفافی از ملتحمه پوشانده می‌شود. مایع از مجرای ایجاد شده و از زیر ملتحمه‌ای که روی آن را پوشانده، عبور کرده و از چشم خارج می‌شود. باید به‌خاطر داشت با اینکه جراحی گلوکوم باقیمانده دید بیمار را حفظ می‌کند، باعث بهبود دید نخواهد شد. در واقع، دید بیمار ممکن است به خوبی دید قبل از جراحی نباشد، هر چند که در صورت انجام ندادن جراحی در درازمدت، بیمار ممکن است دید خود را کاملا از دست بدهد./