افسردگی (Major depression)

افسردگی یک اختلال روانی است که احساس حزن و بی علاقگی مداوم  پدید می آورد. این بیماری با نام اختلال افسردگی اساسی ( ماژور) یا افسردگی بالینی شناخته می شود و بر روی احساسات، تفکر و رفتار شخص تاثیر گذار است به علاوه منجر به مشکلات جسمی و روحی متعددی می شود. ممکن است فرد در فعالیت های روزمره خود دچار مشکلاتی شود یا اینکه این فکر از ذهن او بگذرد که زندگی کردن بی ارزش است.
افسردگی با غم و اندوه متفاوت است و چیزی فراتر از ضعف وسستی است لذا به سادگی نمی توان از شر آن خلاص شد، بنا بر این نیاز به درمان طولانی مدت دارد. اکثر بیماران مبتلا به افسردگی با دارو درمانی ، مشاوره های روانی یا تلفیق هر دو روش ، احساس بهبود می کنند.

دلایل:

دلیل ابتلا به این بیماری به درستی مشخص نیست، اما به طور کلی در بسیاری از اختلالات روانی ممکن است علل گوناگونی دخیل باشد، عللی چون:
  • تمایز های بیولوژیکی: افراد مبتلا به این بیماری دچار تغییراتی در مغز می شوند. اهمیت این تغییرات هنوز به درستی مشخص نیست اما می تواند باعث بروز عواملی هر چند جزئی شود.
  • فعالیت های شیمیایی مغز: نوروترنسمیترها که به آنها پیام آور یا پیک عصبی نیز می گویند مواد شیمیایی درون مغز هستند که به طور طبیعی ساخته می شوند و نقش مهمی در افسردگی دارند. تحقیقات اخیر به این مطلب اشاره دارد که تغییر و تحول در عملکرد و اثرات این انتقال دهنده ها و نحوه تعامل آنها با نوروسرکوئیت ها، نقش موثری در حفظ و ثبات خلق و خوی فرد در فرآیند افسردگی و درمان آن دارد.
  • هورمون ها: تحولات هورمونی بدن می تواند از جمله عوامل پیدایش افسردگی در شخص شود. حاملگی، دوره زمانی پس از زایمان، مشکلات تیروییدی، یائسگی و برخی موارد دیگر از جمله علل تغییرات هورمونی در بدن است.
  • صفات وراثتی: افسردگی در افرادی که در خویشاوندان خونیشان این بیماری را تجربه کرده اند رایج تر است. پژوهشگران در پی یافتن ژنی هستند که سبب ایجاد افسردگی می شود.

علائم:

هرچند ممکن است این بیماری تنها یک بار در طول عمر فرد اتفاق بیفتد، اما معمولا ظهور آن در افراد مراحل متفاوتی دارد. در خلال این مراحل، علائم تقریبا هر روز بروز می کنند و موارد زیر را شامل می شوند:
  • احساس غم، گریه، تهی بودن و نا امیدی.
  • طغیان عصبانیت، کج خلقی یا پرخاشگری، حتی در مورد موضوعات کوچک.
  • از دست دادن حس علاقه و لذت در اکثر فعالیت های روزانه همچون آمیزش جنسی، ورزش و دیگر سرگرمی ها.
  • اختلال خواب، که می تواند به صورت بی خوابی یا خواب بیش از اندازه نمایان شود.
  • خستگی و کمبود انرژی، طوری که کارهای کوچک مستلزم صرف انرژی زیاد می شود.
  • تغییرات اشتها، در اکثر موارد بی اشتهایی و در برخی افراد افزایش میل به خوردن و اضافه وزن.
  • اضطراب، تشویش و بی قراری.
  • کندی در حرکات، فکر کردن و صحبت کردن.
  • احساس گناه یا بی ارزش بودن. فرد روی ناکامی های گذشته اش متمرکز می شود، یا خود را به سبب مسائلی که در آن مقصر نیست سرزنش می کند.
  • اختلال و اشکال در تفکر، تمرکز، تصمیم گیری و به یاد آوردن چیزها.
  • فکر کردن مداوم به مرگ و خودکشی، تلاش برای خودکشی یا اقدام به خودکشی.
  • مشکلات جسمی غیر قابل توضیح مثل کمردرد و سردرد.
برای اکثر مبتلایان به افسردگی، معمولا علائم آنقدر شدید هستند که مشکلات قابل توجهی را در فعالیت های روزمره همچون کار، مدرسه، فعالیت های اجتماعی و تعامل با دیگران در پی داشته باشند. اما بقیه افراد فقط یک حس کلی مثل احساس بدبختی و ناکامی را تجربه می کنند، بی آنکه دلیل آن را بدانند.