آسیت (Ascites)

آسیت عارضه ای است که در نتیجه بیماری شدید کبدی ایجاد می شود و منجر به تجمع مایعات اضافی در شکم  و تورم و برآمدگی آن می گردد.

تشخیص:

پزشک شما را تحت معاینه فیزیکی قرار می دهد و درباره علائم از شما سوال می کند. ممکن است آزمایش های زیادی تجویز کند، مثلا آزمایش خون، سونوگرافی یا سی تی اسکن.
اگر پزشک حدس بزند مبتلا به آسیت هستید، به کمک یک سوزن از مایع شکم نمونه می گیرد و آن را به آزمایشگاه می فرستد. این روش پاراسنتز نام دارد و به پزشک کمک می کند متوجه علت عارضه شود و در صورت قابل معالجه بودن، آن را درمان کند.
در بیشتر مواردِ آسیت، پزشک بیمار را به متخصص کبد ارجاع می دهد. ممکن است متخصص کبد به بیمار پیشنهاد پیوند کبد بدهد.

دلایل:

وقتی فشار در سیاهرگ های منتهی به کبد افزایش می یابد، آسیت رخ می دهد. بنابراین کبد مثل همیشه خوب کار نمی کند. این فشار، جریان خون را در کبد مسدود کرده و در طول زمان از تخلیه نمک اضافی بدن توسط کلیه ممانعت به عمل می آورد. این مسئله موجب تجمع آب در بدن می گردد.
معمولا این عارضه در اثر بیماری های دیگر مثل سیروز، نارسایی قلب یا کلیه، سرطان یا عفونت ایجاد می شوند.

مراقبت:

از آن جایی که آسیت موجب ممانعت از تخلیه نمک در ادرار می شود، اولین قدم، کاهش چشمگیر مصرف نمک است. ممکن است پزشک قرص های ادرار آور (دیورتیک) تجویز نماید تا مایعات اضافیِ حبس شده در بدن خارج شوند.
دو تا از متداول ترین دیورتیک ها عبارتند از: هر دوی این داروها به کلیه ها کمک می کنند سدیم و آب را از بدن خارج کنند.
اگر تغییرات حاصله در رژیم غذایی و تجویز دیورتیک ها موثر واقع نشد، یا اینکه علائم بیمار بسیار شدید بود، پزشک از پاراسنتز استفاده نموده و برای خروج مایعات اضافی سوزنی را در شکم فرو می کند. این روند درمانی باید با یک رژیم غذایی کم نمک و کم مایع همراه شود وگرنه انباشت مایعات دوباره مثل قبل باز می گردد.
اگر این درمان ها موثر واقع نشود، ممکن است برای قرار دادن شنت در کبد یا پیوند کبد نیاز به عمل جراحی باشد.

علائم:

آسیت معمولا با نشانه هایی چون احساس سیری، شکم بادکنکی و افزایش وزن سریع همراه است. از دیگر نشانه های آن می توان به موارد زیر اشاره کرد: اگر دچار یکی از علائم فوق هستید به پزشک مراجعه کنید. این ها علائم نارسایی کبدی است که اکثر اوقات با سیروز همراه می شود.