اطلاعات بيماري

پای ورزشکاران (Athlete's foot)

بیماری پای ورزشکاران (کچلی پا) از جمله عفونت های قارچی است که معمولا بین انگشتان پا به وجود می آید. این بیماری عموما در افرادی که پاهایشان در کفش های تنگ تحت فشار قرار گرفته و بسیار عرق می کند، بروز می کند.
علائم و نشانه بیماری پای ورزشکاران بروز بثورات فلس مانندی است که عموما منجر به خارش، سوزش و احساس گزش می شود. این بیماری مسری است و با حوله، لباس و کف زمین آلوده منتقل می شود.
این بیماری به عفونت های قارچی دیگر مانند کرم حلقه ای و خارش سوارکار، بسیار مرتبط است و با داروهای ضدقارچ بدون نسخه مداوا می شود، اما اغلب دوباره عود می کند. همچنین داروهای نسخه ای نیز برای درمان این بیماری موجود هستند.

دلایل:

بیماری پای ورزشکار مانند انواع دیگر عفونت های شبیه آن، کرم حلقه ای و خارش سوارکار، دلیل واحدی دارد. جوراب و کفش عرق کرده و شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب به موجودات میکروبی اجازه رشد می دهند.
بیماری پای ورزشکار مسری است و با تماس با شخص مبتلا یا سطح آلوده، مثل حوله، کفش یا کف زمین آلوده می تواند منتقل شود.

عوامل خطرساز

عوامل زیر شانس ابتلا به بیماری پای ورزشکاران را در شما بالا می برد:

مرد هستید
گهگاه جوراب نمناک یا کفش تنگ می پوشید
تشک، زیرانداز، ملحفه، لباس، یا کفش خود را با شخص مبتلا به عفونت شریک می شوید
با پای برهنه در محیط های عمومی، مخصوصا در محل هایی که این عفونت منتقل می شود، مثل رختکن ها، سونا ها، استخر ها، حمام ها و وان های عمومی، قدم میزنید.

مراقبت:

اگر بیماری شما خفیف باشد پزشک استفاده از داروهای ضدقارچی بدون نسخه را مانند پماد، لوسیون، پودر و اسپری پیشنهاد می دهد. اگر بیماری شما به این داروها پاسخ نداد باید از داروهای نسخه ای قوی تر برای درمان پای خود استفاده نمایید. ممکن است برای عفونت های شدیدتر به قرص های خوراکی نیز نیازمند باشید.

پیشگیری

این نکات می تواند در پیشگیری از بیماری پای ورزشکاران یا تخفیف علائم عفونی آن موثر باشد:

پاهای خود خصوصا بین انگشتان را خشک نگه دارید: وقتی در منزل هستید تا جایی که ممکن است با پای برهنه راه بروید تا هوا به پاهایتان بخورد. بعد از حمام بین انگشتان خود را خشک کنید.
به طور منظم جوراب هایتان را تعویض کنید: اگر پاهایتان بسیار عرق می کند، دوبار در روز جورابتان را عوض کنید.
کفش های سبک و با تهویه مناسب بپوشید: از پوشیدن کفش های ساخته شده با مواد مصنوعی مثل وینیل یا لاستیک خودداری کنید.
جوراب های جایگزین داشته باشید: کفش خود را در طول روز با یک جوراب نپوشید این گونه به کفش خود زمان می دهید تا در زمان تعویض جورابتان خشک شود.
در فضاهای عمومی از پاهای خود مراقبت کنید: در رختکن و حمام عمومی و محدوده اطراف استخر عمومی از کفش ها و دمپایی های ضد آب استفاده کنید.
پای خود را درمان کنید: پودر های ترجیحا ضدقارچ را روزانه روی پاهای خود بپاشید.
از کفش کسی استفاده نکنید: استفاده از کفش و جوراب دیگران خطر عفونت قارچی را بالا می برد.

علائم:

معمولا این بیماری بثورات جلدی قرمز و فلس مانند را به دنبال دارد. این بثورات عموما در ناحیه بین انگشتان پا ظهور می کند و خارش آن ها اغلب پس از درآوردن کفش یا جوراب بیشتر می شود.
بعضی از انواع بیماری پای ورزشکاران منجر به بروز تاول یا زخم می شوند. نوع موکاسین این بیماری ، موجب خشکی مزمن و پوسته های فلس مانند در کف پا می گردد که به سمت اطراف پا گسترده می شوند. این نشانه ها گاهی با اگزما و یا حتی خشکی پوست اشتباه گرفته می شوند.
این عفونت می تواند روی یک یا هر دو پا تاثیر بگذارد و اگر محل عفونت خارانده شود ممکن است به دستان نیز منتقل شود.

چه وقت باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر التهابی روی پوست پای خود دارید که با درمان خانگی مداوا نمی شود به پزشک مراجعه کنید.
اگر مبتلا به دیابت هستید و مشکوک به ابتلا به بیماری پای ورزشکاران هستید، خصوصا اگر متوجه علائم محتمل دیگری از عفونت باکتریایی ثانویه مانند قرمزی بیش از اندازه، تورم، خشکی مفرط یا تب شده اید، به پزشک مراجعه کنید.

عوارض

عفونت پای ورزشکار می تواند بقیه قسمت های بدن را درگیر کند:

دست: کسانی که محل عفونت را در پاهایشان خراش داده یا می خارانند، عفونت را به یکی از دست ها انتقال می دهند.
ناخن ها: بیماری عفونی پای ورزشکاران می تواند ناخن های پا را نیز درگیر کند، این نقاط در مقابل درمان مقاوم ترند.
کشاله ران: بیماری خارش سوارکار نیز با قارچ مشابه پای ورزشکاران ایجاد می شود. معمولا انتقال این عفونت از پا به کشاله ران بسیار متداول است. زیرا عفونت می تواند از دست ها یا حوله حمام به کشاله ران منتقل شود.