اطلاعات بيماري
آلرژی دارویی (Drug Allergy)
از جمله شایع ترین علائم و نشانه های حساسیت دارویی می توان کهیر، راش پوستی یا تب را نام برد. ممکن است آلرژی دارویی واکنش های شدیدی مثل آنافیلاکسی را به همراه داشته باشد. آنافیلاکسی یک عارضه تهدید کننده زندگی است که روی چندین دستگاه بدن تاثیر می گذارد.
تشخیص:
پزشک از شما سوالاتی می پرسد و آزمایشات فیزیکی انجام می دهد. جزئیاتی در مورد شروع علائم، زمانی که دارو ها را مصرف کردید، بهبود یا وخامت علائم از جمله سرنخ های مهم در تشخیص حساسیت دارویی هستند.
ممکن است پزشک دستور انجام آزمایشات بیشتری را بدهد و یا شما را به متخصص آلرژی ارجاع دهد. این آزمایش ها عباتند از:
آزمایش پوستی
اگر جواب آزمایش مثبت باشد نشان دهنده وجود حساسیت دارویی در فرد است ولی اگر جواب منفی باشد تفسیر آزمایش بسیار مشکل تر خواهد بود، زیرا ضریب اطمینان آزمایش ها متفاوت است. در بعضی از دارو ها پاسخ منفی آزمایش معمولا به معنای این است که فرد نسبت به داروی مورد نظر حساسیت ندارد. اما در دارو های دیگر جواب منفی تست، امکان وجود آلرژی دارویی را رد نمی کند.
آزمایش خون
با اینکه آزمایش های خونی وجود دارد که می توان از طریق آن ها واکنش های آلرژیک را در دارو های معدودی تشخیص داد، اما اغلب از این تست ها استفاده نمی شود زیرا مطالعات نسبتا کمی روی دقت آن ها انجام گرفته است. ممکن است در مواردی که نگرانی از واکنش های شدید پوستی وجود داشته باشد، از آن ها استفاده شود.
نتایج بررسی های تشخیصی
- مبتلا به آلرژی دارویی هستید
- مبتلا به آلرژی دارویی نیستید
- ممکن است آلرژی دارویی داشته باشید، اما درجات قطعیت این نظر متفاوت است
- این نتایج می تواند به شما در تصمیم گیری برای درمان های آتی کمک کند.
دلایل:
در بیشتر موارد وقتی سیستم ایمنی به دارو حساس می شود حساسیت دارویی ایجاد می شود. یعنی وقتی برای اولین بار دارویی مصرف می کنید سیستم ایمنی آن را به عنوان ماده ای مضر قلمداد کرده و پادتن مخصوص آن را تولید می کند. دفعه بعدی که دارو را مصرف کردید، این پادتن ها دارو را نشانه می گیرند و سیستم ایمنی به آن حمله می کند. مواد شیمیایی مترشحه حاصل از این فعالیت ها، علائم ونشانه هایی به جود می آورند که به نام واکنش های آلرژیک خوانده می شوند.
ممکن است از اتفاقی که در اولین مصرف دارو برای شما می افتد بی اطلاع باشید. برخی از شواهد نشان می دهد وجود مقداری ناچیز از یک دارو در مواد غذا، مثلا یک نوع آنتی بیوتیک، می تواند برای تولید پادتن توسط سیستم ایمنی، کافی باشد.
بعض از واکنش های آلرژیک در نتیجه فرآیند های متعددی ایجاد می شوند. پژوهشگران اعتقاد دارند برخی از دارو ها می توانند مستقیما به نوعی از گلبول های سفید دستگاه ایمنی به نام لنفوسیت تی (T cell) بچسبند. این اتفاق موجب ترشح میزانی از مواد شیمیایی می شود که منجر به واکنش آلرژیک می شوند. در چنین مواردی واکنش آلرژیک با اولین مصرف دارو بروز می کند.
دارو هایی که معمولا منجر به آلرژی می شوند
- آنتی بیوتیک ها، مثل پنی سیلین
- آسپرین و دارو های ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID)
- داروهای شیمی درمانی برای درمان سرطان
- دارو هایی که برای بیماری های خودایمنی ایمنی مثل آرتریت روماتوئید، مصرف می شوند
- کرم ها یا لوسیون های کورتیکو استروئیدی
- دارو های HIV یا ایدز
- محصولات زنبور عسل
- گیاه اکیناسه
واکنش های دارویی غیر آلرژیک
دارو هایی که بیشتر از بقیه چنین علائمی را به همراه دارند عبارتند از:
- آسپرین
- رنگ های مصرفی در عکسبرداری ها (ماده حاجب)
- مخدر های مصرفی برای کاهش درد
- داروهای بی حسی موضعی
عوامل خطر ساز
- سابقه حساسیت های دیگر مثل حساسیت غذایی و یا تب یونجه
- واکنش آلرژیک به دارو های دیگر
- سابقه خانوادگی آلرژی دارویی
- مصرف دوزهای بالا از یک دارو، تکرار در مصرف و یا مصرف طولانی مدت
- بیماری های خاصی که معمولا با واکنش های دارویی آلرژیک همراهند مانند عفونت ناشی از HIV یا ویروس اپشتین بار
مراقبت:
- درمان علائم آلرژیک کنونی
- درمان هایی که به شما کمک می کند دارویی که به آن حساسیت دارید و ضرورت مصرف دارد، مصرف کنید
درمان علائم کنونی
درمان های زیر برای درمان حساسیت دارویی کنونی، استفاده می شود:- قطع دارو: اگر پزشک در شما تشخیص حساسیت دارویی یا احتمال آن را داد، قطع مصرف دارو اولین قدم خواهد بود. در بسیاری از موارد این تنها اقدام ضروری است.
- آنتی هیستامین ها: ممکن است پزشک آنتی هیستامین یا دارو های آنتی هیستامین بدون نسخه مثل دیفن هیدرامین را تجویز نماید که می تواند مواد شیمیایی سیستم ایمنی را که در طول یک واکنش های آلرژیک فعال شده اند را متوقف کند.
- کورتیکواستروئید ها: برای درمان واکنش های شدید التهابی ممکن است از کورتیکو استروئید های تزریقی یا خوراکی استفاده شود.
- درمان آنافیلاکسی: آنافیلاکسی را با تزریق سریع اپی نفرین به علاوه مراقبت های بیمارستانی برای حفظ فشار خون و نظارت بر تنفس کنترل می کنند.
مصرف دارو های آلرژی زا
اگر وجود حساسیت دارویی در شما تایید شده باشد، پزشک جز در موارد ضروری، داروی مورد نظر را تجویز نمی کند. در برخی موارد (اگر تشخیص حساسیت دارویی قطعی نباشد و یا راه دیگری برای درمان فرد وجود نداشته باشد) پزشک از یکی از دو روش زیر برای مصرف داروی مشکوک بهره می گیرد.در هر کدام از این روش ها پزشک نظارت دقیقی بر بیمار دارد و مراقبت های محافظتی برای برخورد با واکنش های منفی پیش بینی می شود. اگر در گذشته واکنش های شدید و تهدید کننده زندگی به دارو داشته اید احتمال استفاده از این روش ها به حداقل خود می رسد:
- چالش درجه بندی
- حساسیت زدایی دارویی
پیشگیری
اگر دچار آلرژی هستید بهترین راه پیشگیری، اجتناب از دارو های مشکل ساز است. در زیر به مراحلی اشاره شده است که می تواند شما را از حساسیت دارویی حفظ کند:- به پزشک اطلاع دهید: باید مطمئن شوید که آلرژی دارویی شما در سابقه پزشکی تان شناخته و ثبت شده است. پزشک معالج، مثلا دندانپزشک خود را از وجود این آلرژی باخبر کنید.
- دستبند مخصوص بپوشید: وجود دستبند مخصوص آلرژی، دیگران را از آلرژی شما باخبر می کند و در مواقع اورژانس درمان های مناسب انجام خواهد شد.
- اپی نفرین با خود داشته باشید: اگر آلرژی دارویی شما منجر به آنافیلاکسی یا دیگر عوارض خطرناک و شدید می شود، پزشک احتمالا همراه داشتن دستگاه تزریق خودکار اپی نفرین را تجویز می نماید. پزشک یا دیگر کارکنان پزشکی، شما را در استفاده از آن راهنمایی می کنند.
علائم:
نشانه های حساسیت دارویی:
- راش پوستی
- کهیر
- خارش
- تب
- تورم
- تنگی نفس
- خس خس سینه
- آبریزش بینی
- خارش و آبریزش چشم
- آنافیلاکسی: آنافیلاکسی واکنشی نسبت به مصرف دارو است و با وجود اینکه به ندرت رخ می دهد اما تهدید کننده زندگی محسوب می شود. این واکنش باعث اختلال عملکرد بسیاری از دستگاه های بدن می شود. علائم و نشانه های آنافیلاکسی عبارتند از:
- تنگ شدن مجاری تنفسی و گلو و ایجاد اشکال در تنفس
- حالت تهوع یا کرامپ های شکمی
- اسهال یا استفراغ
- سرگیجه یا سبکی سر
- ضربان قلب ضعیف و سریع
- افت فشار خون
- سیژر
- کاهش سطح هوشیاری
دیگر عوارضی که از حساسیت دارویی ناشی می شود
- بیماری سرم: این بیماری ممکن است ایجاد تب، درد مفصل، راش پوستی، تورم و حالت تهوع کند.
- کم خونی ناشی از دارو: کم شدن گلبول های قرمز خون که خستگی، ضربان نامنظم قلب، تنگی نفس و علائم دیگری را به همراه دارد.
- راش پوستی ناشی از دارو با علائم ائوزینوفیلی و سیستمیک (DRESS): این عارضه منجر به راش پوستی، بالا رفتن تعداد گلبول های سفید، تورم کلی بدن، تورم غدد لنفاوی و عود عفونت هپاتیت خفته در بدن می شود.
- التهاب کلیه (نفریت): که موجب تب، وجود خون در ادرار، تورم کلی بدن، گیجی و علائم دیگر می شود.
درباره بیمارستان فوق تخصصی آرام
بيمارستان فوق تخصصي آرام در شمال شهر كـرج همراه با دسترسي آسان و چشــــم اندازي بســـيار زيبا طـراحي و با آخريـــــن تكنولـــوژي روز در زمينه ساخت و تجهيزات ويـــژه در مساحتي حدود به 9000 متـر مربع در 9 طبقه بنا گرديده اســت. اين بيمارستان با …. تخت فعال داراي امكانات پــــيشــرفته تشخيصي درماني و بــروز همــراه با پزشـــــكان مــــــجـرب وشاخص در رشتــه هاي مخـتلف ، داراي بخش ها ي تصوير برداري جامـع، تراکم استخوان، MRI، آزمايــشگاه پاتولوژي و اتــاق عمل هاي پيشرفته ، بخش هاي بسـتري مجهز، بخش هاي مراقبت هاي ويژه قلب ccu/ icu مراقبت هاي ويژه عمومي / nicu مراقبت هاي ويژه نوزادان / icu-oh مراقبت هاي ويژه جراحي قلب باز، با نـمايي مدرن آماده خــدمت رسـاني به مـراجعين گرامي مي باشد.