بیماری روماتیسم چه تاثیری بر پوست بدن می گذارد؟

روماتیسم اساساً یک بیماری مفصلی است. اما خود بیماری و بسیاری از داروهایی که برای درمان آن تجویز می شود، بر روی پوست تاثیر می گذارند که باعث بروز مشکلات گوناگونی از جمله حساسیت به نور خورشید، بثورات جلدی و توده های سفت بافتی که نودول نامیده می شوند، می گردد.
 

نودول های روماتیسمی

در حدود 20 درصد از مبتلایان به روماتیسم، نودول یا گره های روماتوئیدی را نشان می دهند. این توده های سفت بافتی که تقریبا به اندازه یک نخود هستند ممکن است زیر پوست نقاط استخوانی بدن همانند آرنج یا مچ پا تشکیل شوند. همچنین احتمال تشکیل این ندول ها در اندام های داخلی نیز وجود دارد.

در برخی بیماران روماتیسمی درمان با داروهای اصلاح کننده بیماری ضد روماتیسمی (DMARD) که برای کنترل بیماری روماتیسم تجویز می شود و یا داروهای تزریقی استروئیدی، ممکن است به کوچک شدن نودول ها کمک کند. اگر نودول های روماتیسمی عفونی یا دردناک شوند، ممکن است عمل جراحی برای خارج کردن این نودول ها ضروری باشد.
در برخی موارد خاص، نودول ها نشان از وجود واسکولیت های روماتیسمی که التهاب عروق خونی کوچک و متوسط است، می باشد.
 

راش و زخم های پوستی

در حدود یک درصد از مبتلایان به روماتیسم، واسکولیت ها را نشان می دهند. رگ های خونی که اغلب درگیر این مساله می شوند سرخرگ هایی هستند که خون را به پوست، اعصاب و اندام های داخلی می برند. وقتی رگ های خونی کوچک که خون را به پوست نوک انگشتان اطراف ناخن ها می رسانند درگیر این مساله می شوند، نتیجه آن حفره های کوچک در نوک انگشتان یا زخم های کوچک یا قرمزی اطراف ناخن ها می باشد. و زمانی که رگ های بزرگتر درگیر این مساله باشند نتیجه آن راش های پوستی دردناک که اغلب در پا ظاهر می گردند، می باشد. در موارد جدی، احتمال عفونی شدن زخم ها وجود دارد.
 

اثرات جانبی داروها

اغلب مشکلات پوستی که برای مبتلایان به روماتیسم ایجاد می شود، ناشی از درمان های دارویی است که برای تسکین و تخفیف علایم بیماری به آنها داده می شود. ناراحتی های پوستی مرتبط با داروها عبارتند از:

*راش های پوستی: داروهای روماتیسمی که باعث بروز راش های پوستی می گردد شامل موارد زیر است:
 

  •  DMARD ها مثل متوترکسات، لفلونومید، هیدروکسی کلروکین، سولفالازین و مینوسیکلین
  •  داروهای غیراستروئیدی ضد التهابی (NSAID) مثل ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفن، تولمتین و سلکوکسیب
از آنجا که راش پوستی می تواند نشانه ای از یک واکنش آلرژیک به یک دارو باشد، چنانچه پوستتان ملتهب و قرمز شد حتما با پزشک خود مشورت کنید. بر اساس نوع و شدت راش پوستی، پزشک ممکن است دوز داروی مورد نظر را کم کرده و یا از شما بخواهد که مصرف آن را قطع کنید. در برخی موارد، ممکن است داروی دیگری تجویز شود تا واکنش های آلرژیک را متوقف کند؛ مثل آنتی هیستامین یا کورتیکواستروئید.

*کبودی: برخی از داروهای خاص روماتیسمی هستند که احتمال بروز کبودی در بدن را افزایش می دهند، حال یا از طریق نازک شدن پوست یا بوسیله تشکیل لخته های خونی. این داروها شامل آسپرین و کورتیکواستروئیدها مثل پردنیزولون می باشد.

*حساسیت به نور خورشید: برخی داروها حساسیت به نور خورشید را بیشتر می کنند. این داروها شامل موارد زیر است:
 

  •  DMARD ها مثل سیملوسپورین و متوترکسات
  • NSAIDها مثل دیکلوفن، دیفلونیزا، کتوپروفن، ناپروکسن و پیروکسیکام
وقتی داروهایی مصرف می کنید که حساسیت به نور خورشید را زیاد می کند، بسیار مهم است که از قرار گرفتن در مقابل نور مستقیم خورشید بپرهیزید، بخصوص بین ساعت های 10 صبح تا 2 بعد از ظهر. همچنین از تخت های برنزه کردن هم باید اجتناب کنید. زمانی که از خانه بیرون می روید، لباسی بپوشید که بدنتان را بطور کامل پوشش دهد و از کرم های ضد آفتاب با فاکتور حفاظتی 30 یا بیشتر استفاده کنید که پوست را از اشعه های UVA و UVB محافظت کند./

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *