دارو

توضیحات:

از ليتيم در درمان و پيشگيري مانيا، بيماري مانيك – دپرسيو، افسردگي عود كننده و رفتار تهاجمي استفاده مي‌شود.

عارضه‌های جانبی:

اختلال گوارشي، لرزش، پرنوشي و پرادراري، افزايش وزن و خيز از عوارض جانبي دارو هستند. . تاري ديد ، بدتر شدن اختلال گوارشي(بي‌اشتهايي، استفراغ، اسهال)، ضعف عضلاني، افزايش اختلال CNS (خواب آلودگي خفيف، كسالت، سرگيجه و عدم تعادل ، عدم هماهنگي ، هيپررفلكسي، تشنج، سايكوز ، سنكوپ، كم ادراري، نارسايي گرش خون ، اغماء و معمولا مرگ از علائم مسموميت با ليتيوم هستند.

نکات:

1. مقدار مصرف ليتيم را بايد به گونه‌اي تنظيم نمود كه غلظت پلاسمايي در محدوده MMOL/LITER1-4/0 قرار بگيرد. 2. جهت درمان نگهدارنده و در سالمندان ، مقدرا مصرف ليتيم بايد به گونه‌اي تنظيم شود كه غلظت پلاسمايي در حد MMOL/LITER1-4/0 بدست آيد. 3. غلظت پلاسمايي مطلوب در هر فرد بايد به طور جداگانه‌ تعيين شود. 4. در مسموميت خفيف با ليتيم، قطع دارو و تجويز مقادير زياد آب و نمك براي رفع مسموميت كفايت مي‌كند. 5. وقتي رژيم دارويي ليتيم تثبيت شد، معمولا هر 3 ماه يكبار غلظت پلاسمايي آن بايد انداز‌ه‌گيري شود. 6. در طول دوره درمان ، عملكرد تيروئيد بايد تحت نظر باشد. 7. در طول دوره درمان ، بيمار بايد آب و سديم به اندازه كافي مصرف كند. 8. در صورت بروز استفراغ، اسهال عفونت و تعريق شديد ممكن است لازم باشد مصرف ليتيم را قطع نمود يا مقدار مصرف را كاهش داد. 9. از قطع ناگهاني مصرف دارو بايد پرهيز شود. 10. فرآورده‌هاي مختلف ليتيم از نظر فراهمي زيستي با يكديگر تفاوت دارند و در صورت تغيير فرآورده‌هاي مورد استفاده بيمار ، بايد احتياطات لازم انجام شود. 11. اين دارو نبايد بيش از مقدار توصيه شده مصرف شود. 12. دوره درمان با دارو بايد كامل شود. براي حصول پاسخ مطلوب، ممكن است 3-1 هفته وقت لازم باشد. 13. در صورت فراموش شدن يك نوبت مصرف دارو، به محض به ياد آوردن، آن نوبت بايد مصرف شود، مگر اينكه تا زمان مصرف نوبت بعدي كمتر از 4 ساعت باقيمانده باشد. مقدار مصرف بعدي نيز نبايد دو برابر گردد. 14. به منظور بررسي پيشرفت ، درمان ، مراجعه منظم به پزشك ضروري است. 15. به دليل احتمال بروز خواب آلودگي و سرگيجه هنگام رانندگي يا كار با ماشين‌آلاتي كه نياز به هوشياري دارند بايد احتياط نمود. 16. هنگام ورزش و در هواي گرم بايد احتياط نمود. 17. در صورت ابتلا به بيماري‌هايي كه سبب تب، تعريق، تهوع و استفراغ مي‌شود بايد احتياط نمود.

منافع:

داروهاي مهار كننده آنزيم مبدل آنژيوتانسين (ACE) ، داروهاي ضدالتهاب غير استروييدي ، مدرهاي موثر بر قوس هنله و تيازيد‌ها با كاهش دفع ليتيم غلظت پلاسمايي آن را افزايش مي‌دهند. سديم بي‌كربنات ،استازولاميد و تئوفيلين دفع ليتيم را افزايش و موجب كاهش غلظت پلاسمايي آن مي‌شوند. گزارش شده كه مصرف همزمان ليتيم با مترونيدازول و اسپكتينومايسين موجب بروز مسموميت با ليتيم شده است.مصرف همزمان ليتيم با فني‌توئين، كاربامازپين‌، وراپاميل، ديلتيازم و متيل‌دوپا ممكن است موجب سميت عصبي شود. مصرف همزمان ليتيم با داروهي ضد پسيکوز بخصوص هالوپريدول و نيز با متوكلوپراميد موجب افزايش خطر بروز عوارض خارج هرمي و احتمالا سميت عصبي مي‌گردد. در صورت مصرف همزمان با ليتيم اثر شل‌كننده عضلاني افزايش مي‌يابد . ليتيم با اثرات نئوستيگمين و پيريدوستيگمين تداخل مي‌كند.

ممنوعیت‌ها:

در صورت وجود سابقه لوسمی این دارو نباید مصرف شود.

دوزینگ:

بزرگسالان: ابتدا 600-300 ميلي‌گرم سه بار در روز مصرف مي‌شود. سپس مقدار مصرف بر حسب نياز و تحمل بيمار هر هفته تنظيم مي‌شود. به عنوان نگهدارنده ، 300 ميلي‌گرم سه يا چهار بار در روز مصرف مي‌شود. مقدار مصرف بر حسب نياز و تحمل بيمار تنظيم مي‌شود. مقدار مصرف قرص پيوسته رهش ابتدا900-450 ميلي‌گرم دو بار در روز يا 600-300 ميلي‌گرم سه بار در روز مي‌باشد كه مقدار مصرف بر اساس نياز و تحمل‌ بيمار تنظيم مي‌شود. به عنوان نگهدارنده ، 450 ميلي‌گرم دو بار در روز يا 300 ميلي‌گرم سه بار در روز مصرف مي‌شود. كودكان : در كودكان تا 12سال، ابتداmg/kg/day20 در دو يا سه مقدار منقسم مصرف مي‌شود و سپس مقدار مصرف بر حسب نياز و تحمل بيمار تنظيم مي‌شود. در كودكان با سن بيشتر از سال، مقدار مصرف مانند بزرگسالان است . مقدار مصرف قرص پيوسته رهش در كودكان با سن بيشتر از 12 سال، مانند بزرگسالان است.

نوع دارو:

Tablet:300mg Scored Tablet: 400mg Sustained Release Tablet:400mg