دارو

توضیحات:

لوپراميد يک آنالوگ سنتتيک اوپوئيد است که تحرک روده را مهار مي کند و هم چنين باعث کاهش ترشحات معده روده اي مي شود و به صورت خوراکي تحت عنوان داروي ضد اسهال در درمان کمکي اسهال حاد و مزمن کاربرد دارد و جهت کاهش حجم دفعي در کلوستومي و يا ايلئوستومي کاربرد دارد. در اسهال حاد دوز معمول آغازين آن در بالغين 4 ميلي گرم هيدروکلريد لوپراميد است که با بعد از هر نوبت مدفوع شل با 2 ميلي گرم ديگر تا حداکثر 16 ميلي گرم در روز پيگيري مي شود. دوز معمول روزانه آن 6 تا 8 ميلي گرم است. در انگلستان براي کودکان زير 4 سال توصيه نمي شود و دوزهاي پيشنهادي براي کودکان با سن بالاتر به قرار زير است: 4 تا 8 سال، 1 ميلي گرم 3 يا 4 بار در روز تا 3 روز،9 تا 12 سال، 2 ميلي گرم 4 بار در روز تا 5 روز. در آمريکا در مورد کودکان کمتر از 2 سال توصيه نمي شود و دوز آغازين در مورد کودکان 2تا 5 سال يک ميلي گرم 3 بار در روز مي باشد. در اسهال مزمن دوز معمول آغازين بالغين 4 تا 8 ميلي گرم در روز در دوزهاي تقسيم شده مي باشد که از 16 ميلي گرم در روز نبايد تجاوز کرد. در صورت عدم بهبود بعد از حداقل 10 روز و با دوز 16 ميلي گرم روزانه، تجويز بيشتر سودمند نمي باشد. لوپراميد همچنين به شکل پيش دارو يعني اکسيد لوپراميد تجويز مي شود که در مسير گوارشي به لوپراميد تبديل مي شود و در اسهال حاد با دوز 2 تا 4 ميلي گرم آغاز مي شود و بعد از هر مدفوع شل با يک ميلي گرم تا حداکثر 8 ميلي گرم در روز پيگيري مي شود.

عارضه‌های جانبی:

آثار جانبي حاصل از آن عبارتند از: درد شکمي، نفخ، حالت تهوع، يبوست، خشکي دهان، سرگيجه، خستگي، واکنش هاي افزايش حساسيت و راش هاي پوستي. همچنين با فلج روده و به ويژه در نوزادان و کودکان کم سن و سال مرتبط است و باعث مرگ مي شود. در مصرف بيش از اندازه کاهش فعاليت سيستم عصبي مرکزي ديده مي شود که کودکان به آن حساس ترند و در درمان اين عارضه از هيدروکلريد نالوکسان استفاده مي شود.

منافع:

اين دارو با Co- trimoxazole تداخل دارد که تجويز همزمان آنها موجب افزايش ميزان زيست دستيابي لوپراميد مي شود چرا که مسير اول متابوليسم کبدي آن را مهار مي کند.