دارو

توضیحات:

يک مشتق اکسي کام است و يک داروي NSAID است. گزارش شده است که يک مهارکننده انتخابي براي سيکليک اکسيژناز2 است. در درمان آرتريت روماتوئيد، براي درمان علامتي کوتاه مدت در حملات حاد استئوآرتريت و درمان علامتي اسپوندليت انکيلوزان استفاده مي شود.

عارضه‌های جانبی:

همانند ساير NSAID ها عوارض گوارشي (سوراخ شدگي، زخم با خونريزي يا بدون خونريزي) واکنشهاي پوستي (خارش، راش، کهير) آنژيوادم، حساسيت به نور، درماتوز تاولي (شامل اريتم مولتي فرم و سندرم استيون جانسون) واکنشهاي عصبي (شايعتر از همه سردرد) قلبي عروقي (ادم و تپش قلب) گيجي، گرگرفتگي، خستگي.

منافع:

همانند ساير داروهاي اين گروه. خطر خونريزي در خلال مصرف همراه با پنتوکسي فلين افزايش مي يابد. تداخل داروئي با وارفارين، هپارين، گليکوزيدهاي فلبي، کورتونها، متوتروکسات.

ممنوعیت‌ها:

در اختلالات شدید کبدی، اختلالات خونریزی دهنده، بیماران با نارسائی کلیوی مگر آنها که دیالیز می شوند مصرف رکتال آن در بیماران مبتلا به پروکتیت، هموروئید و خونریزی از مقعد. آسم، آلرژی، حساسیت به آسپرین، سابقه اولسراتیک.

دوزینگ:

درمان آرتريت روماتوئيد و اسپوندليت انکيلوزان دوز معمول خوراکي 15 ميلي گرم در روز به عنوان يک دوز منفرد استفاده مي شود. در افرادي که خطر عوارض جانبي وجود دارد با 5/7 ميلي گرم روزانه شروع شود. دوز 5/7 ميلي گرم روزانه براي درمان دراز مدت در افراد مسن توصيه مي شود. در درمان تشديد حاد استئوآرتريت دوز معمول روزانه 5/7 ميلي گرم است که در صورت لزوم به ماکزيمم دوز 15 ميلي گرم روزانه به عنوان يک دوز منفرد استفاده مي شود. به صورت رکتال با همان دوز خوراکي استفاده مي شود ولي بايد به حداقل زمان ممکن محدود شود در نارسايي کليه بايد دوز آن تنظيم شود.