دارو

توضیحات:

اين دارو مشتقي از کاربامازپين با همان عملکرد است. بعنوان مونوتراپي يا درمان کمکي در درمان صرع پارشيل با يا بدون ژنراليزاسيون ثانويه تونيک کلونيک بکار مي رود.

عارضه‌های جانبی:

همانند کاربامازپين است. واکنش هاي ازدياد حساسيتي مثل راشهاي پوستي ناشي از اين دارو، کمتر از کاربامازپين ديده مي شود. با اين حال 30-25% حساسيت متقاطع با کاربامازپين دارد. کاهش سطح پلاسمايي سديم سرم از ديگر عوارض آن است. در بيماران با عدم کفايت عملکرد قلبي و نارسائي قلبي ثانويه توزين منظم بيمار به منظور تشخيص احتباس مايع بايستي صورت گيرد. کاهش دوز در بيماران با اختلال کليوي توصيه مي شود.

منافع:

تداخلات پيچيده بين داروهاي ضد صرع مختلف وجود دارد. اين تداخلات بسيار متنوع و غير قابل پيش بيني بوده لذا مونيتورينگ سطح پلاسمائي دارو در موارد درمان ترکيبي توصيه مي شود. - سطح متابوليت فعال مونوهيدروکسي اکسي کاربازپين همراه با داروهائي مثل کاربامازپين، فني توئين يا فنوباربيتال کاهش مي يابد. - در دوزهاي پلاسمائي بالا، اين دارو سطح خوني فنوباربيتال و فني توئين را افزايش مي دهد. - کاهش سطح پلاسمائي کاربامازپين، کلسيم بلوکرهاي دي هيدروپيريديني و ضد بارداريهاي خوراکي نيز با اين دارو ديده مي شود.

دوزینگ:

دوز شروع ابتدايي در بالغين 600 ميلي گرم خوراکي در دو دوز منقسم است. اين ميزان در صورت لزوم تا سطح مورد نياز براي کنترل اپي لپسي، به ميزان حداکثر 600 ميلي گرم در هفته افزايش مي يابد. دوز نگهدارنده آن 1200-600 ميلي گرم روزانه است. در کودکان 6 ساله يا بالاتر با دوز 10-8 ميلي گرم به ازاي هر کيلوگرم در روز بصورت خوراکي، که در دو دوز منقسم داده مي شود. اين مقدار را ميتوان تا حداکثر 45 ميلي گرم به ازاي هر کيلوگرم در روز افزايش داد. دوز معمول نگهدارنده بعنوان درمان کمکي حدود 30 ميلي گرم به ازاي هر کيلوگرم در روز است. در بيماران با کاهش عملکرد کليوي، کاهش دوز اوليه توصيه مي شود. همانند ساير داروهاي ضد صرع قطع دارو و يا تبديل آن به يک داروي ضد صرع ديگر بايستي بتدريج صورت گيرد.