دارو

توضیحات:

داروي Pentoxifylline يک مشتق گزانتين مي باشد که در درمان بيماري هاي عروق محيطي کاربرد دارد اگرچه اغلب جزء گروه وازوديلاتورها طبقه بندي مي شود ولي فعاليت اوليه آن کاهش ويسکوزيته خون مي باشد که احتمالاً از طريق اثر بر قابليت تغيير شکل گلبولهاي قرمز و چسبندگي و تجمع پلاکتي مي باشد. اين دارو باعث افزايش جريان خون در بافت هاي ايسکميک و بهبود اکسيژن رساني بافتي در بيماران دچار به بيماري هاي عروق محيطي و بهبود اکسيژن رساني کورتکس مغز و مايع مغزي نخاعي در اختلالات عروقي مغز مي شود. Pentoxifylline همچنين باعث مهار توليد سيتوکين ها و فاکتور آلفاي نکروز کننده تومور( TNFالفا )مي شود که اين خصوصيت در مورد تعدادي از بيماري ها تحت بررسي است. در درمان بيماري هاي عروق محيطي دوز معمول آن mg400، 3 بار در روز و به صورت خوراکي از فرم دارو با آزادسازي اصلاح شده مي باشد که جهت دوز نگهداري و يا در مواردي که عوارض جانبي مشکل ساز مي باشند به mg400، 2 بار در روز کاهش مي يابد. دوزهاي تجويزي مي بايست با غذا مصرف شوند تا از اختلالات گوارشي کاسته شود همچنين در بيماريهاي کبدي و کليوي نياز به کاهش دوز پيدا مي شود. آثار سودمنددارو تا 2 الي 8 هفته بعد از شروع درمان ظاهر نمي شوند.

عارضه‌های جانبی:

اين دارو مي تواند منجر به حالت تهوع، اختلالات گوارشي، سرگيجه و سردرد شود. همچنين ممکن است گر گرفتگي، آنژين، طپش قلب، آريتمي هاي قلبي و واکنش هاي افزايش حساسيت رخ دهند. ندرتاً حوادث خونريزي به ويژه در ارتباط با وجود عوامل خطر خونريزي رخ داده است. مصرف بيش از حد اين دارو مي تواند باعث ايجاد تب، ضعف، گر گرفتگي، افت فشار خون، خواب آلودگي، اضطراب و صرع شود.

منافع:

پنتوکسي فيلين مي تواند اثر داروهاي ضد فشار خون را تشديد کند. دوزهاي بالاي آن مي تواند فعاليت انسولين را افزايش دهد و باعث ايجاد هيپوگليسمي در افراد ديابتي گردد. نبايد پنتوکسي فيلين را با Ketorolac تجويز نمود چرا که خطر خونريزي و افزايش زمان پروترومبين وجود دارد. همچنين در استفاده همزمان با meloxicam افزايش خطر خونريزي مشاهده شده است. اين دارو همچنين مي تواند باعث افزايش سطوح سرمي تئوفيلين گردد.