دارو

توضیحات:

در مايع مفصلي بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد و در روده بيماران مبتلا به کرون TNF افزايش مي يابد. موارد مصرف: آرتريت روماتوئيد، اسپوندليت انکيلوزان، بيماري کرون (در صورتي که به ديگر داروها جواب نداده باشد) از طريق انفوزيون داخل وريدي در زمان بيش از 2 ساعت مصرف مي شود.

نحوه مصرف:

اینفلکسی مب برای افرادی که دچار روماتوئید آرتریت ٫ آرتریت پسوریاتیک و یا بیماری التهاب روده و اسپوندیلو آرتروپاتی هستند تجویز می شود.این دارو تنها زمانی تجویز می شود که تورم مفصل شما فعال باشد و شما قبلا از داروهایی مثل متتروکسات و داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی مثل سولفاسالازین و هیدروکسی کلروکین استفاده کرده باشید و در به هر دلیلی در حال حاضر قادر به استفاده از آنها نباشید.

عارضه‌های جانبی:

ممکن است واکنشهاي حاد در طول 1 تا 2 ساعت پس از تجويز خصوصاً در دوزهاي اوليه يا ثانويه بروز کند. علائم آن تب، لرز، خارش، کهير، تنگي نفس، درد قفسه صدري و افزايش يا کاهش فشار خون است. واکنشهاي خفيف با کاهش دوز انفوزيون تزريقي و يا قطع موقت دارو ممکن است برطرف شود. اگر واکنشها شديد است درمان با اين دارو بايد متوقف شود. واکنشهاي تأخيري 3 تا 12 روز پس از انفوزيون اتفاق مي افتد که شامل ميالژي، آرترالژي، تب و ثبورات پوستي است. ديگر عوارض شايع شامل تهوع و استفراغ، درد شکم، اسهال، خستگي و درد کمر است. ايجاد آنتي بادي بر ضد آن ممکن است بوجود آيد و باعث افزايش واکنشهاي حساسيتي بعدي شود. آنتي بادي آنتي نوکلئارو آنتي بادي ضد DNA نيز ممکن است در مصرف داروهاي مهارکننده TNF ايجاد شود. واکنشهاي سندرم شبه لوپوس بندرت اتفاق مي افتد که بايستي درمان را متوقف کرد. عفونت در بيماراني که با Infliximab و نيز با ديگر داروهايTNFI تحت درمان هستند شايع است ودر بيشتر موارد دستگاه تنفس فوقاني و دستگاه ادراري را تحت تأثير قرار مي دهد. مصرف TNFIبندرت با عفونتهاي فرصت طلب همراه مي شود و سپس با دوباره فعال شدن سل، خصوصاً در بيماراني که وضعيتهاي مساعد کننده عفونت در بدن دارند عفونت ايجاد خواهد شد که گاهي منجر به فوت خواهد شد. TNFI نبايد در بيماراني که عفونتهاي شديد مثل سل فعال و عفونتهاي فرصت طلب دارند استفاده شود و بايستي با بوجود آمدن اين شرايط دارو قطع شود.

منافع:

واکسنهاي زنده نبايستي همراه با Infliximab استفاده شود. اگر همراه داروهايي شبيه به Anakinra استفاده استفاده شود ممکن است خطرات عوارض جانبي را افزايش دهد.

دوزینگ:

در آرتريت روماتوئيد 3 ميلي گرم به ازاي هر کيلوگرم که 2 تا 6 هفته بعد وسپس هر 8 هفته تکرار مي شود همراه با داروهاي متوتروکسات تکرار مي شود. در آمريکا تا 10 ميلي گرم بر کيلوگرم هر چهار هفته تا ايجاد پاسخ کافي استفاده مي شود. اگر تا 3 ماه پاسخ کافي نداد بايستي قطع شود. در بيماري کرون: دوز منفرد 5 ميلي گرم بر کيلوگرم داده مي شود اگر پاسخ مناسب ديده شد با يک دوز نگهدارنده انفوزيون اضافي 5 ميلي گرم بر کيلوگرم 2 تا 6 هفته بعد از تزريق اوليه و سپس هر8هفته ادامه داده مي شود و يا هر موقع که علائم مجدداً عود کرد تجويز مي شود. گاهي در بيماراني که کرون آنها عود مي کند مي تواند تا mg/kg10 افزايش يابد. در اسپوندليت انکيلوزان: دوز اوليه mg/kg5 که هر 2 تا 6 هفته تکرار مي شود و سپس هر 6 تا 8 هفته تکرار مي شود. اگر پس از مصرف 2 دوز پاسخي ديده نشد ادامه درمان انجام نمي شود.