دارو

توضیحات:

اين دارو به عنوان درمان کمکي در درمان تشنج پارشيل استفاده مي شود.

عارضه‌های جانبی:

بي اشتهايي، تهوع، خواب آلودگي، گيجي، سردرد، تحريک پذيري و آشفتگي، واکنشهاي پوستي شديد همانند استونس جانسون و نکروليز سمي اپيدرم، آنمي آپلاستيک، آگرانولوستيوز، سنگ کليه، افسردگي، روانپريشي، کندي رواني- حرکتي، کاهش تمرکز، نقائص تکلمي، آتاکسي، پارستزي، نيستاگموس، ديپلوپي، اختلالات گوارشي، خستگي، کاهش تعريق، هيپرترمي.

منافع:

تداخلات آن با ساير داروهاي ضد صرع پيچيده و غير قابل پيش بيني است. لذا مونتيورينگ سطح خوني در هنگام درمان ترکيبي توصيه مي شود داروهائي چون کاربامازپين، فني توئين و فنوباربيتال و سديم والپروات نيمه عمر اين دارو را کاهش مي دهد.

دوزینگ:

دوز معمول شروع در بالغين و نوجوانان بالاي 16 سال 100 ميلي گرم يک بار در روز از طريق خوراکي است که حداقل بعد از 2 هفته به 200 ميلي گرم روزانه بصورت تک دوز يا در دو دوز منقسم افزايش مي يابد. در صورت نياز به افزايش دوز بيشتر، حداقل بفواصل 2 هفته اي، بميزان 100 ميلي گرم افزايش مي يابد و تا حداکثر400 ميلي گرم. همانند ساير داروهاي ضد صرع، قطع دارو ويا تبديل آن به داروهاي ديگر ضد صرع بايستي بتدريج و با احتياط صورت گيرد.