دارو

توضیحات:

آزاتیوپرین به عنوان داروی کمکی برای جلوگیری از رد پیوند کلیه، کبد، لوزالمعده، درمان روماتیسم‎ های فعال و حاد که به داروهای رایج پاسخ نداده اند، کولیت اولسراتیو، بیماری کرون، میاستنی گراو منتشر، سندرم بهجت، پمفیگوس، سیروز صفراوی، لوپوس اریتماتوز سیستمیک و گلومرونفریت مصرف می شود.   اثرات آزاتیوپرین، ۶ تا ۸  هفته بعد ازشروع درمان ظاهرمیشود. قطع آزاتیوپرین چند هفته بعداز شروع درمان ممکن است موجب تشدید علائم آرتریت روماتوئید شود.

نحوه مصرف:

هشدارها 1. شمارش کامل سلولهای خونی در طی ماه اول هفته ایمنوگلوبولین ها یکبار و در ماه دوم و سوم دوبار در ماه و سپس هر ماه یک بار انجام شود. در صورت کاهش سریع یا مداوم گلبولهای سفید، مقدار دارو را فوراً باید کاهش داد. 2. در درمان جلوگیری از رد پیوند کلیه، احتمال بروز عفونت شدید و کشنده(60-30 برابر)افزایش می یابد. در صورت بروز، عفونت باید به سرعت درمان شود و کاهش مقدار مصرف آزاتیوپرین نیز در نظر گرفته شود. 3. کاهش فعالیت سیستم ایمنی با آزاتیوپرین احتمال بروز سرطان را افزایش می دهد. این دارو فقط باید توسط پزشک متخصص و مجرب تجویز شود. 4. این دارو دارای اثرات جهش زائی و سرطان زائی می باشد و مصرف آن به عنوان داروی کاهنده سیستم ایمنی در زنان باردار توصیه نمی شود.

عارضه‌های جانبی:

عوارض احتمالی این دارو شامل کم اشتهایی، تهوع و استفراغ، تب و لرز، واکنشهای حساسیتی، ریزش مو، تضعیف مغز استخوان، کمبود گویچه های سفید، خستگی و ضعف غیر عادی ناشی از کمخونی مگالوبلاستیک و افزایش بروز عفونت می باشد.

نکات:

1. در صورت بیماری فعال ویروسی(آبله مرغان و هرپس)، اختلال کبدی، عفونت، پانکراتیت، نارسایی کلیوی و نقص شدید گزانتین اکسیداز، این دارو باید با احتیاط مصرف شود. 2. بین واکسیناسیون و تجویز این دارو فاصله زمانی 12-6 ماه باید رعایت شود.

ممنوعیت‌ها:

در صورت حساسیت به آزاتیوپرین، و بارداری(فقط در درمان روماتیسم) نباید مصرف شود.

نوع دارو:

آزاتیوپرین به شکل قرص ۵۰ میلی گرمی در بازار موجود است. میزان مصرف آن با توجه به نظر پزشک متخصص قابل تغییر است.